راه های اتصال شیر پروانه ای به خط لوله چیست؟

اینکه انتخاب روش اتصال بین شیر پروانه ای و خط لوله یا تجهیزات صحیح باشد یا خیر، مستقیماً بر احتمال جاری شدن، چکیدن، چکیدن و نشتی شیر خط لوله تأثیر می گذارد. روش های رایج اتصال شیر عبارتند از: اتصال فلنجی، اتصال ویفری، اتصال جوش لب به لب، اتصال رزوه ای، اتصال فرول، اتصال گیره ای، اتصال خود آب بندی و سایر اشکال اتصال.

الف. اتصال فلنج
اتصال فلنج یک استشیر پروانه ای فلنج داربا فلنج هایی در دو سر بدنه شیر که مطابق با فلنج های روی خط لوله است و با پیچ کردن فلنج ها در خط لوله نصب می شود. اتصال فلنجی پرکاربردترین شکل اتصال در شیرها می باشد. فلنج ها به سطح محدب (RF)، سطح صاف (FF)، سطح محدب و مقعر (MF) و غیره تقسیم می شوند.

ب. اتصال ویفر
شیر در وسط دو فلنج و بدنه شیر نصب شده استشیر پروانه ای ویفریمعمولاً دارای یک سوراخ تعیین موقعیت برای تسهیل نصب و موقعیت یابی است.

ج. اتصال لحیم کاری
(1) اتصال جوش لب به لب: هر دو انتهای بدنه شیر با توجه به الزامات جوش لب به لب، که مطابق با شیارهای جوش خط لوله است، به شیارهای جوش لب به لب پردازش می شوند و با جوش روی خط لوله ثابت می شوند.
(2) اتصال جوش سوکت: هر دو انتهای بدنه شیر مطابق با الزامات جوشکاری سوکت پردازش می شوند و با جوش سوکت به خط لوله متصل می شوند.

د. اتصال رشته ای
اتصالات رزوه ای یک روش اتصال آسان است و اغلب برای شیرهای کوچک استفاده می شود. بدنه سوپاپ مطابق با هر استاندارد رزوه پردازش می شود و دو نوع رزوه داخلی و رزوه خارجی وجود دارد. مربوط به نخ روی لوله است. دو نوع اتصال رشته ای وجود دارد:
(1) آب بندی مستقیم: رزوه های داخلی و خارجی به طور مستقیم نقش آب بندی را ایفا می کنند. به منظور اطمینان از عدم نشت اتصال، اغلب با روغن سرب، کنف نخی و نوار مواد خام PTFE پر می شود. که در میان آنها نوار مواد خام PTFE به طور گسترده ای استفاده می شود. این ماده دارای مقاومت در برابر خوردگی خوب و اثر آب بندی عالی است. استفاده و نگهداری آن آسان است. هنگام جدا کردن، می توان آن را به طور کامل جدا کرد زیرا یک فیلم نچسب است که بسیار بهتر از روغن سرب و کنف نخ است.
(2) آب بندی غیر مستقیم: نیروی سفت شدن نخ به واشر بین دو صفحه منتقل می شود، به طوری که واشر نقش آب بندی را ایفا می کند.

E. اتصال فرول
اتصال فرول تنها در سال های اخیر در کشور من توسعه یافته است. اصل اتصال و آب بندی آن به این صورت است که هنگام سفت شدن مهره، فرول تحت فشار قرار می گیرد، به طوری که لبه پیچ به دیواره بیرونی لوله گاز می گیرد و سطح مخروط بیرونی حلقه به محل اتصال زیر متصل می شود. فشار داخل بدنه در تماس نزدیک با سطح مخروطی است، بنابراین می توان به طور قابل اعتمادی از نشتی جلوگیری کرد. مانند دریچه های ابزار. مزایای این شکل از اتصال عبارتند از:
(1) اندازه کوچک، وزن سبک، ساختار ساده، جداسازی و مونتاژ آسان؛
(2) نیروی اتصال قوی، طیف گسترده ای از استفاده، مقاومت در برابر فشار بالا (1000 کیلوگرم بر سانتی متر مربع)، دمای بالا (650 درجه سانتی گراد) و شوک و لرزش؛
(3) انواع مواد را می توان انتخاب کرد، مناسب برای ضد خوردگی.
(4) الزامات برای دقت ماشینکاری بالا نیست.
(5) برای نصب در ارتفاع بالا راحت است.
در حال حاضر، فرم اتصال فرول در برخی از محصولات شیر ​​با قطر کوچک در کشور من پذیرفته شده است.

F. اتصال شیاردار
این یک روش اتصال سریع است، فقط به دو پیچ نیاز دارد ودریچه پروانه ای انتهای شیارداربرای فشار کم مناسب استدریچه های پروانه ایکه اغلب از هم جدا می شوند. مانند شیرآلات بهداشتی

ز. اتصال خود سفت شونده داخلی
تمام اشکال اتصال فوق از نیروی خارجی برای جبران فشار محیط برای رسیدن به آب بندی استفاده می کنند. در زیر فرم اتصال خود سفت با استفاده از فشار متوسط ​​را شرح می دهد.
حلقه آب بندی آن در مخروط داخلی نصب می شود و زاویه خاصی را با طرف رو به محیط تشکیل می دهد. فشار محیط به مخروط داخلی و سپس به حلقه آب بندی منتقل می شود. بر روی سطح مخروطی یک زاویه مشخص، دو نیروی جزء ایجاد می شود، یکی با خط مرکزی بدنه شیر موازی با خارج، و دیگری به دیواره داخلی بدنه شیر فشار داده می شود. نیروی اخیر، نیروی خود سفت کننده است. هرچه فشار متوسط ​​بیشتر باشد، نیروی خود سفت شوندگی بیشتر است. بنابراین این فرم اتصال برای شیرهای فشار قوی مناسب است.
در مقایسه با اتصال فلنج، در مصرف مواد و نیروی انسانی بسیار صرفه جویی می کند، اما به یک پیش بارگذاری خاص نیز نیاز دارد، تا زمانی که فشار در شیر زیاد نیست، بتوان از آن با اطمینان استفاده کرد. شیرهای ساخته شده با استفاده از اصل آب بندی خود سفت شونده معمولاً شیرهای فشار قوی هستند.

انواع مختلفی از اتصال شیر وجود دارد، به عنوان مثال، برخی از شیرهای کوچک که نیازی به برداشتن ندارند با لوله ها جوش داده می شوند. برخی از شیرهای غیر فلزی توسط سوکت و غیره به هم متصل می شوند. با کاربران شیر باید با توجه به شرایط خاص رفتار شود.

توجه:
(1) کلیه روشهای اتصال باید به استانداردهای مربوطه مراجعه کرده و استانداردها را روشن کنند تا از نصب شیر انتخابی جلوگیری شود.
(2) معمولاً خط لوله و شیر با قطر بزرگ توسط فلنج و خط لوله با قطر کوچک و شیر با نخ به هم وصل می شوند.