به عنوان یک شرکت کنترل آلودگی، مهمترین وظیفه یک تصفیه خانه فاضلاب این است که اطمینان حاصل شود که پساب از استانداردها مطابقت دارد. با این حال، با استانداردهای سختگیرانه تخلیه و پرخاشگری بازرسان حفاظت از محیط زیست، فشار عملیاتی زیادی را به تصفیه خانه فاضلاب وارد کرده است. واقعاً بیرون آوردن آب سخت تر و سخت تر می شود.
با توجه به مشاهدات نگارنده، علت مستقیم مشکل در رسیدن به استاندارد تخلیه آب این است که به طور کلی سه دور باطل در کارخانه های فاضلاب کشور من وجود دارد.
اولین دایره باطل فعالیت لجن کم (MLVSS/MLSS) و غلظت لجن زیاد است. دوم دایره باطل است که هر چه مقدار مواد شیمیایی حذف فسفر بیشتر باشد، لجن خروجی بیشتر می شود. سوم، تصفیه خانه فاضلاب طولانی مدت عملیات اضافه بار، تجهیزات را نمی توان تعمیرات اساسی، در حال اجرا با بیماری در تمام طول سال، منجر به یک دایره باطل کاهش ظرفیت تصفیه فاضلاب است.
#1
دایره باطل فعالیت کم لجن و غلظت لجن بالا
پروفسور وانگ هونگچن بر روی 467 کارخانه فاضلاب تحقیقاتی انجام داده است. بیایید نگاهی به داده های فعالیت لجن و غلظت لجن بیندازیم: در بین این 467 کارخانه فاضلاب، 61 درصد از تصفیه خانه های فاضلاب دارای MLVSS/MLSS کمتر از 0.5 هستند، حدود 30 درصد از تصفیه خانه ها دارای MLVSS/MLSS زیر 0.4 هستند.
غلظت لجن 2/3 تصفیه خانه های فاضلاب از 4000 میلی گرم در لیتر، غلظت لجن 1/3 تصفیه خانه های فاضلاب بیش از 6000 میلی گرم در لیتر و غلظت لجن 20 تصفیه خانه فاضلاب بیش از 10000 میلی گرم در لیتر است. .
عواقب شرایط فوق (فعالیت کم لجن، غلظت لجن زیاد) چیست؟ اگرچه مقالات فنی زیادی را دیده‌ایم که حقیقت را تحلیل می‌کنند، اما به زبان ساده، یک نتیجه وجود دارد، یعنی خروجی آب از حد استاندارد.
این را می توان از دو جنبه توضیح داد. از یک طرف، پس از بالا رفتن غلظت لجن، برای جلوگیری از رسوب لجن، باید هوادهی را افزایش داد. افزایش میزان هوادهی نه تنها باعث افزایش مصرف برق می شود، بلکه بخش بیولوژیکی را نیز افزایش می دهد. افزایش اکسیژن محلول، منبع کربن مورد نیاز برای نیترات زدایی را از بین می‌برد که مستقیماً بر اثر نیترات زدایی و حذف فسفر سیستم بیولوژیکی تأثیر می‌گذارد و منجر به N و P بیش از حد می‌شود.
از طرف دیگر، غلظت بالای لجن باعث افزایش سطح مشترک گل و آب می شود و لجن به راحتی با پساب مخزن ته نشینی ثانویه از بین می رود، که یا واحد تصفیه پیشرفته را مسدود می کند یا باعث می شود COD و SS پساب از حد فراتر رود. استاندارد
پس از صحبت در مورد عواقب، اجازه دهید در مورد اینکه چرا اکثر کارخانه های فاضلاب مشکل فعالیت لجن کم و غلظت لجن زیاد دارند صحبت کنیم.
در واقع دلیل غلظت بالای لجن، فعالیت کم لجن است. از آنجایی که فعالیت لجن کم است، برای بهبود اثر تصفیه، غلظت لجن باید افزایش یابد. فعالیت کم لجن به این دلیل است که آب ورودی حاوی مقدار زیادی ماسه سرباره است که وارد واحد تصفیه بیولوژیکی شده و به تدریج تجمع می یابد که بر فعالیت میکروارگانیسم ها تأثیر می گذارد.
در آب ورودی مقدار زیادی سرباره و ماسه وجود دارد. یکی اینکه اثر رهگیری گریل بسیار ضعیف است و دیگری اینکه بیش از 90 درصد تصفیه خانه های فاضلاب در کشور من مخازن رسوب اولیه ساخته نشده اند.
برخی از مردم ممکن است بپرسند، چرا یک مخزن رسوب اولیه نمی سازیم؟ این در مورد شبکه لوله است. مشکلاتی مانند اتصال نادرست، اتصال مختلط و عدم اتصال در شبکه لوله در کشور من وجود دارد. در نتیجه، کیفیت آب ورودی کارخانه‌های فاضلاب به طور کلی دارای سه ویژگی است: غلظت جامد معدنی بالا (ISS)، COD کم، نسبت C/N پایین.
غلظت جامدات معدنی در آب ورودی زیاد است، یعنی محتوای ماسه نسبتاً زیاد است. در اصل، مخزن ته نشینی اولیه می تواند برخی از مواد معدنی را کاهش دهد، اما به دلیل اینکه COD آب ورودی نسبتا کم است، اکثر کارخانه های فاضلاب به سادگی یک مخزن ته نشینی اولیه نمی سازند.
در تحلیل نهایی، فعالیت کم لجن میراث "گیاهان سنگین و شبکه های سبک" است.
گفتیم که غلظت زیاد لجن و فعالیت کم منجر به افزایش بیش از حد نیتروژن و فسفر در پساب می شود. در این زمان، اقدامات واکنش اکثر کارخانه‌های فاضلاب اضافه کردن منابع کربن و لخته‌های معدنی است. با این حال، افزودن مقدار زیادی از منابع کربن خارجی منجر به افزایش بیشتر در مصرف انرژی می‌شود، در حالی که افزودن مقدار زیادی لخته‌ساز، مقدار زیادی لجن شیمیایی تولید می‌کند که منجر به افزایش غلظت لجن و افزایش بیشتر می‌شود. کاهش فعالیت لجن، تشکیل یک دایره باطل.
#2
یک دایره باطل که در آن هر چه مقدار مواد شیمیایی حذف فسفر بیشتر باشد، تولید لجن بیشتر می شود.
استفاده از مواد شیمیایی حذف فسفر تولید لجن را بین 20 تا 30 درصد یا حتی بیشتر افزایش داده است.
مشکل لجن سال‌هاست که یکی از دغدغه‌های اصلی تصفیه خانه‌های فاضلاب بوده است، عمدتاً به این دلیل که راه خروجی برای لجن وجود ندارد یا راه خروجی ناپایدار است. .
این امر منجر به طولانی شدن سن لجن و در نتیجه پدیده پیری لجن و حتی ناهنجاری های جدی تری مانند حجیم شدن لجن می شود.
لجن منبسط شده لخته سازی ضعیفی دارد. با از دست دادن پساب از مخزن ته نشینی ثانویه، واحد تصفیه پیشرفته مسدود می شود، اثر تصفیه کاهش می یابد و میزان آب شستشوی معکوس افزایش می یابد.
افزایش مقدار آب بک واش دو نتیجه را به دنبال خواهد داشت، یکی کاهش اثر تصفیه قسمت قبلی بیوشیمیایی.
مقدار زیادی آب شستشوی معکوس به مخزن هوادهی بازگردانده می شود که باعث کاهش زمان نگهداری هیدرولیکی واقعی سازه و کاهش اثر تصفیه ثانویه می شود.
دوم کاهش بیشتر اثر پردازش واحد پردازش عمق است.
از آنجایی که مقدار زیادی آب شستشوی معکوس باید به سیستم پیشرفته تصفیه تصفیه برگردانده شود، میزان فیلتراسیون افزایش یافته و ظرفیت فیلتراسیون واقعی کاهش می یابد.
اثر کلی تصفیه ضعیف می شود، که ممکن است باعث شود کل فسفر و COD در پساب از حد استاندارد فراتر رود. به منظور جلوگیری از فراتر رفتن از استاندارد، کارخانه فاضلاب استفاده از عوامل حذف فسفر را افزایش می دهد که باعث افزایش بیشتر لجن می شود.
به یک دور باطل
#3
دور باطل اضافه بار طولانی مدت کارخانه های فاضلاب و کاهش ظرفیت تصفیه فاضلاب
تصفیه فاضلاب نه تنها به افراد، بلکه به تجهیزات نیز بستگی دارد.
تجهیزات فاضلاب برای مدت طولانی در خط مقدم تصفیه آب می جنگند. اگر به طور مرتب تعمیر نشود، دیر یا زود مشکلات ایجاد می شود. با این حال، در اغلب موارد، تجهیزات فاضلاب را نمی توان تعمیر کرد، زیرا هنگامی که یک تجهیزات خاص متوقف می شود، خروجی آب احتمالاً از استاندارد فراتر می رود. تحت سیستم جریمه های روزانه، همه توان پرداخت آن را ندارند.
در میان 467 تصفیه خانه فاضلاب شهری که توسط پروفسور وانگ هونگچن بررسی شد، حدود دو سوم آنها دارای نرخ بار هیدرولیکی بیش از 80 درصد، حدود یک سوم بیشتر از 120 درصد و 5 تصفیه خانه فاضلاب بیش از 150 درصد هستند.
هنگامی که میزان بار هیدرولیک بیش از 80٪ باشد، به جز چند تصفیه خانه فاضلاب فوق العاده بزرگ، تصفیه خانه های فاضلاب عمومی نمی توانند با این فرض که پساب به حد استاندارد رسیده است، آب را برای تعمیر قطع کنند و آب پشتیبان وجود ندارد. برای هواده ها و مکش و اسکرابر مخزن رسوب ثانویه. تجهیزات پایینی را فقط می توان به طور کامل تعمیر یا تعویض کرد که تخلیه شود.
یعنی حدود 2/3 از کارخانه های فاضلاب نمی توانند تجهیزات را با فرض اطمینان از استاندارد بودن پساب تعمیر کنند.
طبق تحقیقات پروفسور Wang Hongchen، طول عمر هواکش ها به طور کلی 4-6 سال است، اما 1/4 کارخانه های فاضلاب تا 6 سال است که تعمیرات هوادهی را روی هواکش ها انجام نداده اند. گل خراش که نیاز به تخلیه و تعمیر دارد، عموماً در تمام طول سال تعمیر نمی شود.
تجهیزات برای مدت طولانی با بیماری کار می کنند و ظرفیت تصفیه آب بدتر و بدتر می شود. برای تحمل فشار خروجی آب، هیچ راهی برای توقف آن برای نگهداری وجود ندارد. در چنین دور باطلی، همیشه یک سیستم تصفیه فاضلاب وجود خواهد داشت که با فروپاشی مواجه خواهد شد.
#4
در پایان بنویسید
پس از اینکه حفاظت از محیط زیست به عنوان سیاست اساسی ملی کشورم مطرح شد، زمینه های کنترل آب، گاز، جامد، خاک و سایر آلودگی ها به سرعت توسعه یافت که در این میان می توان گفت حوزه تصفیه فاضلاب پیشتاز است. سطح ناکافی، بهره برداری از کارخانه فاضلاب در معضل قرار گرفته و مشکل شبکه خط لوله و لجن به دو نقص عمده صنعت تصفیه فاضلاب کشورم تبدیل شده است.
و اکنون زمان آن رسیده که کمبودها را جبران کنیم.
زمان ارسال: فوریه 23-2022
